De krenten in de pap

Met mijn gedachten nog volop bij een eigenlijk niet in woorden te vangen mooi weekend met liefdevolle teamleden en lieve deelnemers in de De Schouw kwam dit gedichtje in me op wat mijn gevoel een klein beetje beschrijft.

Krenten in de pap…

Met zijn allen zetten we in liefde de energie neer waarin we mogen verbinden en delen, ontvangen en helen.

Oude pijnen mogen, met de aandacht naar binnen gekeerd, oplossen, afvloeien, smelten en verdwijnen. Klaar met hun taak, de les is geleerd.

Ik koester deze moeilijke maar oh zo mooie momenten. Het is soms als zure pap met heerlijk zoete krenten!

Oesters openen zich en pareltjes kom je in jezelf tegen en zo zie je je eigen prachtige glans verschijnen.

En besef: het is er eigenlijk altijd al geweest maar ik laat het nu niet meer verdwijnen.

Ik groei en bloei open keer op keer een beetje meer.

Niet langer gekweld door demonen uit het verleden. Ik heb ze verwelkomd, bedankt en uitgezwaaid. Ze mogen naar het licht, voldaan en tevreden.

En ik wens iedereen toe wat ik nu voel:  Vrijheid! Genieten! Vol energie, stralend en dankbaar in het heden.

 

Annemieke