DE openhartige ERVARING VAN BRANDON

De openhartige ERVARING VAN BRANDON , zijn proces  door deelname aan de vorige Mana /Feeling Intensive Retreat.. Dank Brandon dat je dit deelt, heb veel respect voor jou.
Vorige maand kreeg ik de tip dat ik in mijn proces wellicht wat zou hebben aan professionele hulp en ondanks dat deze opmerking bij mij, door mijn eigen pijnstukken en strengheid voor mezelf in het verkeerde keelgat schoot, heb ik alsnog hulp gezocht. Deze liefdevolle  goedbedoelde tip van hen,  viel bij mij verkeerd omdat het bevestigde dat ik werkelijk de controle en het overzicht kwijt was. Het verlies van deze controle was voor mij erg moeilijk te accepteren omdat ik me in mijn leven nog nooit zo desperate en een “mislukking” had gevoeld. Ik ben altijd een persoon geweest die achter zijn masker, achter zijn pijn, nog wel de controle had om zich te profileren en presenteren als een man die zijn zaakjes op orde had. Ik was ondanks dat ik maar 50% authentiek was nog wel instaat present te zijn voor anderen, grapjes te maken, sfeer te creëren en mijn charisma te laten stralen, of deze nou geacteerd was of niet, ik had plezier in het leven. De opmerking kwam dus zo hard binnen omdat het de twijfels die ik over mezelf had enkel bevestigde en het mij de indruk gaf dat ik verder van huis was dan ik zelf wilde toegeven. Ik werkte keihard, deed werkelijk alles om mijn situatie te beteren maar in het geheel ontbrak in al mijn hard werken het belangrijkste ingrediënt dat nodig is om uit de pijnlijke tijd te klimmen : zelfcompassie, zelfacceptatie oftewel zelfliefde..

De hulp die ik gezocht heb heeft volgens aardse termen niets te maken met professionaliteit en heeft niets weg van een therapeut of psycholoog. Ik heb mezelf ingeschreven voor een Mana/ Feeling Intensive Retreat  bij Marieke Meulenberg, waar ik een weekend actief aan de slag ben gegaan met mijn diepste pijnstukken, de stukken die maakte dat ik me de afgelopen tijd zo verslagen en rot heb gevoeld. Ik bevond mezelf in een omgeving van onvoorwaardelijke liefde, authenticiteit en transparantie en ik kan zeggen dat ik mede dankzij dit weekend, mijn inzet en de volledige acceptatie naar alles dat in mezelf om aandacht vroeg, ik mezelf opnieuw heb weten te vinden. Ik ben aan de slag gegaan met het verdriet in me hart vanwege het verlies  van mijn moeder. Ik ben aan de slag gegaan met de pijn en boosheid dat mijn vader bij me heeft achtergelaten en ik ben gaan begrijpen waarom ik altijd maar voor anderen ben gaan zorgen en mijn eigen belangen daaraan ondergeschikt maakte. Een altruïstische levenshouding brengt wellicht mooie karma, maar brengt zonder oprechtheid alles behalve geluk en zelfwaardering. Zolang ik mezelf en mijn eigen behoeftes wegcijfer om een ander te pleasen, om een ander gelukkig of goed te laten voelen, zolang ik blijf zorgen voor de ander en mezelf daarbij verwaarloos zal ik altijd rondlopen met het knagende gevoel van ongelukkig zijn, met het rotte gevoel van onbelangrijk zijn, waardeloos zijn en dit gaat natuurlijk nooit veranderen als ik anderen belangrijker maak dan mezelf, dan mijn eigen wensen en eigen behoeftes. Het is enkel logisch dat je, je minder gaat voelen dan de rest van de wereld zolang je blijft leven voor de rest van de wereld en de rest van de wereld op de plaats zet die jij zelf mag innemen. Is het egoïstisch om werkelijk te kiezen voor jezelf? Je grenzen aan te geven? En te doen wat je wilt en goed voor jou is? Is het egoïstisch om te kiezen voor je eigen geluk boven dat van anderen? Of is juist het grootste cadeau dat je kan geven aan een ander? Ik ben erachter gekomen dat het meeste dat ik kan doen voor de wereld, het meeste dat ik kan doen voor mijn dierbaren en kennissen is leven en kiezen voor mezelf. De tijd nemen voor mezelf en met liefde te kijken naar mezelf. Alleen op het moment dat ik liefde en waardering heb voor mezelf, het moment dat ik mezelf op nummer één zet en wanneer ik de tijd neem om te komen tot mezelf is het moment dat ik er werkelijk voor een ander kan zijn en werkelijk wat kan betekenen voor de wereld. Mijn grootste droom is van waarde te zijn voor de wereld en iets na te laten waar deze planeet “beter” van wordt. Ik kan dit echter alleen bereiken als ik geduldig ben met mezelf en mezelf de liefde schenk die ik verdien.

Ik heb weer een gedeelte van mijn puurheid weten terug te vinden waardoor ik opnieuw écht betrokken kon zijn. Ik heb sinds het begin van dit jaar gezocht naar mijn werkelijke zelf terwijl ik eigenlijk helemaal niet hoefde te zoeken. Het enige wat ik hoefde te doen was een beetje meer lief zijn. Lief zijn voor mezelf, voor mijn omstandigheden en gevoelens. Ik mocht mezelf de on-veroordeelde aandacht schenken dat ieder mens nodig heeft van zichzelf. Het streng zijn voor mezelf heeft me enorm veel gebracht. Het leerde me discipline, het maakte dat ik in de sportschool stond, leefde als veganist, om vijf uur opstond, mijn huiswerk met daadkracht uitvoerde, mijn huis schoon was en zorgde ervoor dat ik me weerhield van kortdurende genotsmiddelen. Het bracht me echter ook een hoop ellende. Mijn liefdevolle hart werd niet meer bijgevuld en ik kreeg te dealen met emoties waardoor ik juist heel geduldig met mezelf mocht zijn. In plaats van mezelf te houden begon ik mezelf kwalijk te nemen dat ik niet deed wat ik in mijn hoofd zou moeten doen. Ik verdween van mijn hart naar mijn hoofd en probeerde mezelf te repareren door orde aan te brengen in mijn hoofd. Ik schreef en ik schreef, ik sprak en ik sprak, maar de pijn die ik met me meedroeg leek maar niet weg te gaan en bleef vastgemetseld in mijn hart. Ik zag niet in dat ik mijn pijn niet kon genezen door inzicht te krijgen, door te denken, door bewustwording. Natuurlijk helpt duidelijkheid in je situatie een vorm van rust te vinden maar zolang je jezelf niet de onvoorwaardelijke aandacht gunt om met je pijn te zijn, om van jezelf te accepteren dat je pijn hebt, zal je nooit de liefde voor jezelf vinden die nodig is om te stralen en te staan in je kracht.

Ik ben mezelf bewust geworden van mijn schoonheid. Ik ben mezelf bewust geworden dat ik een ontzettend mooi mens ben en volledig besta uit liefde. Het enige dat ik hoef te doen is voor mezelf kiezen, voor mezelf zorgen, de tijd en aandacht geven aan mezelf die ik nodig heb en van mezelf te houden alsof ik mijn eigen kind ben. Het grootste geschenk dat ik aan de wereld kan geven is te zijn wie ik ben.
Brandon